Medicine At Midnight - recenzja albumu Foo Fighters (winyl).

Niedawno odbyła się premiera dziesiątego albumu w dorobku Foo Fighters. Jak widzicie mam w swoim posiadaniu ten oto unikatowy winyl. Krążek przesłuchałam wielokrotnie i przygotowałam dla Was recenzję płyty Medicine At Midnight. Nagrałam również unboxing na YouTube. Poniżej czeka na Was również masa zdjęć. Zapraszam!

Foo Fighters' tenth album has recently premiered. As you can see, I have this unique vinyl. I listened to the disc many times and prepared for you my review of the Medicine At Midnight album. I also recorded unboxing on YouTube. A lot of photos are waiting for you below. Check it out!

Zanim odbyła się premiera albumu Medicine At Midnight, Foo Fighters promowali swój nowy krążek trzema singlami – Shame Shame, No Son Of Mine oraz Waiting On A War. Mogliście wszystkich posłuchać na moim blogu. Choć technicznie rzecz biorąc to całkiem niezłe piosenki, to u mnie nie wywołały one większych emocji. Wpadały jednym uchem, wypadały drugim, nie pozostając w mojej głowie na dłużej. Ale to Foo Fighters, więc postanowiłam podać w wątpliwość określenie poziomu płyty na podstawie kliku piosenek i cierpliwie czekałam na premierę całego albumu. I oto moje wrażenia po jego przesłuchaniu.

Before the premiere of the album Medicine At Midnight, Foo Fighters promoted their new album with three singles - Shame Shame, No Son Of Mine and Waiting On A War. You could hear it on my blog. Technically, they are pretty good songs, but for me they didn't get much excitement. They fell in one ear, fell out with the other, not lingering in my head for long. But it's Foo Fighters, so I decided to question the level of the record from a few songs and waited patiently for the release of the entire album. Here are my impressions.

Medicine At Midnight to dziesiąty album w dorobku Foo Fighters. Jego premiera odbyła się 5 lutego 2021 roku. Na krążku znajduje się 9 piosenek. Oto ich tytuły:

Medicine At Midnight is Foo Fighters' tenth album. Its premiere took place on February 5, 2021. There are 9 songs on the disc. Here are their titles:

1. Making A Fire
2. Shame Shame
3. Cloudspotter
4. Waiting On A War
5. Medicine At Midnight
6. No Son Of Mine
7. Holding Poison
8. Chasing Birds
9. Love Dies Young

Album Medicine At Midnight otwiera niezły rockowy riff z Making A Fire. Po chwili jednak pojawiają się chórki, które mogą wprawić w konsternację fanów Foo Fighters. Założenie pewnie było takie, żeby to „na na na” dobrze śpiewało się na koncertach. Mnie jednak kojarzy się to z piosenkami, w których brak treści trzeba uzupełnić czymś innym. Sytuację mogłoby uratować tylko zaśpiewanie tego przez Dave. Moim zdaniem jednak to wtrącenie zupełnie nie pasuje do reszty piosenki, która sama w sobie jest dobra i będzie nadawać się do szaleństw pod sceną, gdy już będzie to możliwe.

Medicine At Midnight opens with a nice rock riff from Making A Fire. After a while, backing vocals appear that may dismay Foo Fighters fans. The assumption was probably that this "na na na" would be well sung at concerts. However, I associate it with songs where the lack of content has to be supplemented with something else. The only thing that could save the day was Dave singing it. In my opinion, this interruption is completely incompatible with the rest of the song, which is good in itself and will be great for going crazy in front of the stage when that's possible.

Shame Shame to utwór, który był pierwszym singlem promującym płytę Medicine At Midnight. Jest w nim coś tajemniczego i intrygującego, dzięki czemu zostaje w głowie, choć początkowo nie wywarł na mnie dużego wrażenia. To spokojna rockowa piosenka, do której uwagę przyciąga charakterystyczne brzdąkanie na strunie oraz szepty Dave Grohla.

Shame Shame is the track that was the first single to promote the album Medicine At Midnight. There is something mysterious and intriguing about it. Thanks to this, the song stays in head, although at first it did not make a big impression on me. It's a quiet rock song, which attracts attention with the characteristic strumming on the string and whispers of Dave Grohl.

Kolejną piosenką jest Cloudspotter. Po jej wysłuchaniu do mojej głowy cisnęło się wiele porównań. Jej początek przypomina mi nieco riffy z Mother’s Milk od Red Hot Chili Peppers, a z drugiej strony ma w sobie też coś z Original Prankster The Offspring. I tutaj ponownie pojawiają się damskie chórki, o których była mowa przy Making A Fire, jednak tu mają zdecydowanie więcej do powiedzenia i moim zdaniem do tej piosenki pasują całkiem nieźle. Ponadto refren jest kapitalny i wpada w ucho. Cloudspotter to świetna piosenka, idealna do słuchania w starym kabriolecie podczas przejażdżki wzdłuż słonecznego wybrzeża.

The next song is Cloudspotter. After listening to it, many comparisons camed into my mind. Its beginning reminds me a bit of the riffs from Mother's Milk by Red Hot Chili Peppers, and on the other hand, it also has something from Original Prankster by The Offspring. This is where the female choirs mentioned on Making A Fire reappear, but here they have a lot more to say and I think they fit this song pretty well. Moreover, the chorus is amazing and catchy. Cloudspotter is a great song, perfect for listening in an old convertible while driving along the sunny coast.

Waiting On A War był trzecim i ostatnim singlem, jaki Foo Fighters opublikowali jeszcze przed premierą krążka Medicine At Midnight. Wówczas był moim faworytem. Spokojne brzdąkanie akustycznej gitary w połączeniu z melodyjnym śpiewem Dave sprawiają, że trudno jest oderwać się od tej piosenki. Waiting On A War to tak naprawdę nic wyjątkowo, ale może właśnie ta prostota sprawia, że jest to dobry kawałek.

Waiting On A War was the third and last single that Foo Fighters released before the release of the entire Medicine At Midnight album. He was my favorite then. The quiet strumming of the acoustic guitar, combined with the melodious singing of Dave, make it hard to tear yourself away from the song. Waiting On A War is nothing special, but maybe it's the simplicity that makes it a good song.

Tytułowa piosenka z Medicine At Midnight, sprawi, że nigdy nie zapomnicie jaki tytuł nosi dziesiąty album Foo Fighters. To przez sposób w jaki owy tytuł jest śpiewany. Ponadto jest tam złowieszczy riff, ale też uspokajający wokal. Po tym jak po raz pierwszy przesłuchałam całą płytę to właśnie ten utwór pozostał w mojej głowie i bez przerwy go podśpiewywałam.

The title song from Medicine At Midnight will make you never forget the title of Foo Fighters' tenth album. It's because of the way the title is sung. There is an ominous riff, but also a calming vocal. After I listened to the entire album for the first time, this song remained in my head and I was singing it all the time.

Utwór No Son Of Mine również był singlem promującym album Medicine At Midnight, który ukazał się jako drugi. I tu po raz pierwszy na tej płycie mamy do czynienia z rockiem w najczystszej postaci. Energetyczny rytm (w końcu porządnie słychać popisy Taylora Hawkinsa) i ostre riffy. Jeżeli miałby się rozkręcać młyn pod sceną, to właśnie do tej piosenki. 

The song No Son Of Mine was also the single promoting the album Medicine At Midnight, which was released second. And here for the first time on this album we deal with pure rock. Energetic rhythm (after all Taylor Hawkins performances are well heard) and sharp riffs. This song is perfect for heavy dancing in front of the stage.

Holding Poison stara się utrzymać narzucony przez No Son Of Mine rockowy poziom. Choć jest nieco spokojniejsza, to ma w sobie to coś, co charakteryzuje brzmienie Foo Fighters. Moim zdaniem nie jest to jakaś rewelacyjna piosenka, ale dobrze szalałoby się do niej pod sceną. A tym chyba także kierują się Foo przy nagrywaniu albumów.

Holding Poison is trying to maintain the rock level imposed by No Son Of Mine. Although it is a bit calmer, it has something that characterizes the sound of Foo Fighters. In my opinion, it's not a great song, but it would be good to have a concert with it. And this is probably what Foo is guided by when recording albums.

Chasing Birds to typowa ballada. Spokojny rytm, delikatne brzmienie gitary i subtelny wokal Dave. To piosenka przy której można się naprawdę mocno odprężyć. Może to kwestia tytułu, może podobieństwa niektórych dźwięków, ale Chasing Birds kojarzy mi się z Scar Tissue od Red Hot Chili Peppers. Oczywiście, nie ma do niej podjazdu [DW moja ulubiona piosenka wszechczasów], ale całkiem przyjemnie się jej słucha. 

Chasing Birds is a typical ballad. Calm rhythm, gentle guitar sound and subtle Dave vocals. It's a song that you can really relax with. Maybe it's a matter of title, maybe some sounds are similar, but Chasing Birds reminds me of Scar Tissue from Red Hot Chili Peppers. Sure, there is nothing to compare them [FYI my favorite song of all time], but it is quite enjoyable to listen to.

Love Dies Young zamyka listę piosenek znajdujących się na Medicine At Midnight. Jej riff kojarzy mi się z Pain For Pleasure od Sum 41, ale to jedyne podobieństwo tych utworów. Piosenka Foo Fighters jest zdecydowanie lżejsza. Przewodzi jej przaśna melodyjka, którą mogłaby wygrywać ze stereo w The Sims. Love Dies Young nieco trąci popem i Nickelbackiem, ale jest dosyć przyjemnym zakończeniem dziesiątego albumu w karierze Foo Fighters. 

Love Dies Young concludes the list of songs featured on Medicine At Midnight. This riff reminds me of Pain For Pleasure from Sum 41, but that's the only similarity between these tracks. The song Foo Fighters is definitely lighter. She is led by an unleavened tune that she could play from stereo in The Sims. Love Dies Young smacks of pop and Nickelback a bit, but is quite a nice ending to the tenth album in the career of Foo Fighters.

Specjalnie dla Was nagrałam unboxing płyty Medicine At Midnight, który zamieściłam na moim kanale YouTube. Możecie go obejrzeć poniżej:

Especially for you, I recorded the unboxing of the Medicine At Midnight album, which I posted on my YouTube channel. You can watch it below:

Podsumowując, Medicine At Midnight to album, który ma swoje wzloty i upadki. Raczej nie zostanie rockowym kamieniem milowym, ale tytułowa piosenka, czy np. No Son Of Mine mogą odcisnąć jakiś ślad w historii rocka. Czasy mamy ciężkie, a od muzyki Foo Fighters bije dobra energia. Podziwiam ich za to, że wydali album w tym dziwnym okresie. Medicine At Midnight moim zdaniem nie jest muzycznym arcydziełem, ale jest niezłą płytą.

Moja ocena? 6/10

Overall, Medicine At Midnight is an album that has its ups and downs. Rather, it will not become a rock milestone, but the title song, or, for example, No Son Of Mine, may leave a mark in the history of rock. Our times are tough, and the music of Foo Fighters is full of good energy. I admire them for making the album during this strange period. Medicine At Midnight is not a musical masterpiece in my opinion, but it is a pretty good album.

How do I rate it? 6/10

W opakowaniu mojej winylowej edycji Medicine At Midnight poza pomarańczową płytą znalazła się także wkładka z tekstami piosenek oraz dodatkowa okładka z wizerunkami członków Foo Fighters.

My copy of Medicine At Midnight includes: an orange vinyl record, a card with song lyrics, and an additional cover with images of Foo Fighters members.

Podobała Ci się moja recenzja? Będzie mi bardzo miło, jeżeli polubisz moją stronę na Facebooku. Więcej aktualnych artykułów znajdziesz tutaj. Swój egzemplarz płyty możesz zamówić tutaj.

Did you like my review? I will be very pleased if you like my Facebook page. You can read more about Foo Fighters here. You can order this album here.

Youdeetah